ათი წელი გავიდა ბაკუმაცუს დასრულებიდან, ომის ეპოქიდან, როდესაც მოქალაქეები აჯანყდნენ ტოკუგავას შოგუნატის წინააღმდეგ. რევოლუციონერებს სურდათ შეექმნათ მშვიდობიანი დრო და აყვავებული ქვეყანა, თავისუფალი ჩაგვრისგან. დადგა მეიჯის ახალი ერა, მაგრამ მშვიდობამდე ჯერ კიდევ ბევრი აკლიათ. ხმლები აკრძალულია, მაგრამ ხალხს მაინც კლავენ ქუჩებში. ომის ვეტერანთა ობლებს წასასვლელი არსად აქვთ, მთავრობა კი, როგორც ჩანს, კმაყოფილდება მხოლოდ ჯიბეებში ფულითს ჩაყრით. ერთი მოხეტიალე სამურაი, კენშინ ჰიმურა, კვლავ მუშაობს იმისთვის, რომ ღირებულებები, რომლებისთვისაც იბრძოდა, ღირდეს ახალი ეპოქის დასაწყებად. ოდესღაც ცნობილი როგორც ჰიტოკირი ბატოსაი, მისი ეშინოდათ, როგორც ყველა რევოლუციონერს შორის ყველაზე დაუნდობელი მკვლელის. ახლა, დანაშაულის გრძნობით გაძარცვული, კენშინმა პირობა დადო, რომ აღარასოდეს არ მოკლავს სიცოცხლის გამოსყიდვის მიზნით და მან შეიძლება ვერასდროს ვერ გაიგოს მშვიდობა როგორია, სანამ მკვლელობა წარსულში არ დარჩება. ახლა, მეიჯის მე-11 წელს, კენშინი წააწყდება კაორუ კამიას, პატარა დოჯოს მფლობელს და მთავარ ინსტრუქტორს, რომელსაც დოჯოს დახურვით ემუქრებიან. პოლიცია უძლურია შეაჩეროს მკვლელობების სერია, რომელიც ჩადენილი იყო მისი დოჯოს სახელით, ცნობილი ბათუსაის სახელით წარმოდგენილი მამაკაცის მიერ. კენშინის მოგზაურობა გარკვეული ხნით შეჩერებულია, რადგან ის უერთდება კაორუს მათი სახელების გასასუფთავებლად. მაგრამ რამდენი ხნით შეძლებს ის იქ დარჩენას, იქამდე სანამ წარსული მას მოაკითხავს?
